خداحافظ
همین حالا!
همین حالا که من تنهام
خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام
خداحافظ کمی غمگین به یاد اون همه تردید
به یاد آسمونی که منو از چشم تو می دید
اگه گفتم خداحافظ !
نه اینکه رفتنت سادست
نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جادست
خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها
بدونی بی تو یا با تو
همینه رسم این دنیا
خداحافظ...
خداحافظ...
همین حالا!
خداحافظ...!
چون سنگها صدای مرا گوش میکنی
سنگی و ناشنیده فراموش میکنی
رگبار نو بهاری و خواب دریچه را
از ضربه های وسوسه مغشوش می کنی
دست مرا که ساقه سبز نوازش است
با برگ های مرده همآغوش میکنی
گمراه تر ز روح شرابی و دیده را
در شعله می نشانی و مدهوش می کنی
ای ماهی طلائی مرداب خون من
خوش باد مستیت که مرا نوش می کنی
تو دره بنفش غروبی که روز را
بر سینه می فشاری و خاموش می کنی
در سایه ها فروغ تو بنشست و رنگ باخت
او را به سایه از چه سیه پوش میکنی؟
پیداست هنوز شقایق نشدی ...
زندانی زندان دقایق نشدی
وقتی که مرا از دل خود می رانی ...
یعنی که تو هیچ وقت عاشق نشدی
زرد است که لبریز حقایق شده است ...
تلخ است که با درد موافق شده است
شاعر نشدی وگر نه می فهمیدی ...
پاییز بهاریست که عاشق شده است
